یکی از مواد شیمیایی صنعتی که به عنوان حلال در مواد شیمیایی دیگر استفاده می شود آب مقطر است.
این ماده در واقع از همان آب معمولی به دست می آید.
اما آب معمولی دارای ناخالصی است.
با تبخیر آب و انجام عمل میعان آب مقطر به دست می آید.
با انجام عمل تبخیر ناخالصی ها رسوب می شوند و آب خالص به دست می آید.
این عمل را بسته به نوع کاربرد آب به دفعات تبخیر می کنند تا خالصی آن افزایش یابد.
با انجام عمل تقطیر حدود 95 درصد از آلودگی ها و ناخالصی های آب از بین می رود.
این آب هم برای مصارف خانگی کاربرد دارد، هم به عنوان حلال شیمیایی.
برای کاربرد در صنعت از آبی استفاده می شود که 99 درصد ناخالصی های آن از بین رفته باشد.
در صنعت علاوه بر این ماده از آب دی یونیزه و آب ژاول هم استفاده می شود.
آب دی یونیزه علاوه بر مراحل تقطیر که برای آب معمولی استفاده می شود مراحل دیگری هم دارد.
یون های آب معمولی نیز برای آب دی یونیزه از بین می روند.
این عمل با عبور آب از محل رزینی کاتیونی و آنیونی و خنثی شدن یون +H و –OH انجام میشود.
آب دی یونیزه در صنایع آرایشی و بهداشتی و تزریق داروها استفاده می شود.
آب دی یونیزه و آب مقطر در عمل یون زدایی با هم تفاوت دارند.
اما آب ژاول کلا متفاوت است.
آب ژاول در واقع همان وایتکس است و برای ضد عفونی کردن استفاده می شود.
آب هیدرژنه هم تا حدود زیادی به آب ژاول شباهت دارد.
اما مضرات آب ژاول بیشتر است و سازگاری کمتری با محیط زیست دارد.
به همین دلیل بسیاری از صنایع استفاده از آب اکسیژنه را جایگزین آب ژاول کرده اند.
هر کدام از مواردی که گفته شد درصد خلوص مختلفی دارند.
با توجه به درصد خلوصشان کاربردهای مختلفی هم دارند.